Yol ayrımına geldik mi?
CHP Genel Lideri Kılıçdaroğu dün ‘Türkiye’ de bir yol ayrımına geldik’ demiş. Yani 2023 baht seçimi olacak.
Yol ayrımında kasıt buysa evet 2023 yol ayrımı olacak. . Seçmen hangi parti, hangi başkan tarafından yönetilmek istediğinin ötesinde nasıl bir rejim istediğini söyleyecek.
Bu açıdan bakarsanız millet ittifakı için de cumhur ittifakı için de yazgı seçimi. Kararsız kalmak, seçimi boykot etmek ülkenin geleceği üzerine fikrin yok demektir.
Çek kuyruğunu gitsin bana ne manasına gelir.
Artık denilecek ki Türkiye’de her seçim mukadderat seçimidir. Türkiye’de her seçim olağanüstü kıymetlidir.
O denli denir ancak o denli değildir. 1950 seçimlerinden başlayalım.
Rejimin/sistemin değiştiği seçim kabul edilse de karar seçimi değildir. Zira çok partili hayata/demokrasiyle geçilmişti. Seçmen rejimi değil ülkeyi kimin yöneteceğini oyladı.
Ülkeye yöneten takım değişti lakin son analizde yeni Cumhurbaşkanı Bayar da CHP elitiydi. Başbakan Menderes toprak ağasıydı. CHP içinde palazlanan siyasetçiydi.
Demokrat Parti yıllar içinde sertleşerek yarı istibdat nizamı kurdu lakin o kadar; sistemle oynamadılar.
Sonraki yıllara bakıyorum. Türkiye’yi yol ayrımına getiren bir devir olmadı. Hiçbir vakit kutuplaşma bu kadar keskin değildi.
1970’li yıllarda beşerler grup meblağ üzere parti tutuyorlardı. Köylerde CHP’liler öbür kahveye, AP’liler öbür kahveye giderdi. Kahveler ayrılmıştı lakin beşerler ayrışmamıştı. Partiler yeniden mevcut sistemin partisiydi.
Rejimle kaygıları yoktu.
1970’li yıllarda Adalet Partisi gitti, CHP geldi. Bir sonraki seçimde CHP gitti, AP geldi hem de yanına iki partiyi katarak ‘Milliyetçi Cephe’ şemsiyesiyle geldi. Değişen bir şey olmadı. Son analizde ülke idaresi konusunda hem fikirdiler…
Sağ/sol ayrımı, ülkücü/devrimci çatışması had safhadaydı. Gençler birbirini sokakta vuruyordu ancak sonuçta arbede ülke kaynaklarının kullanılmasıyla ilgiliydi.
Küçük kümelerin dışında ne komünist nizam isteyen vardı ne faşist idare biçimini arzulayan. O yıllardaki seçmen tercihlerine bakın, oylar merkez sol ile merkez sağda toplanmıştır. Almanya’daki Hristiyan Demokratlarla, Toplumsal Demokratlar üzere.
1980’li yıllar, 1990’lı yıllar sert siyasi polemikler oldu. Siyasi arbedeler çıktı. Vakit zaman milletvekilleri birbirine girdi. Lakin sistemin/rejimin değişmesine yönelik bir talep olmadı.
Bu rejimi değiştirelim diyen parti çıkmadı.
2007 seçimlerinde birinci kez önemli bir kutuplaşma yaşandı. AKP’li siyasetçinin daha doğrusu eşi türbanlı bir siyasetçinin (Erdoğan yahut Gül) Çankaya’ya çıkıp çıkmaması tartışması büyük gerginlik yarattı.
Yalnızca siyaset değil seçmen de bölündü, cepheleşti. Türkiye 28 Şubat sürecinde de emsal hadiseyi yaşadı lakin büyük fark vardı.
O periyot seçmen karşı karşıya gelmedi. Birbirlerine karşı yıkıcı, reddedici, dışlayıcı mitingler düzenlemediler.
2017 yılında referandumla rejim/sistem değişti ancak tekrar seçmen tabanında çatışma olmadı. Evetçilerle/hayırcılar birbirine girmedi. Arbede etmedi. Zira evet diyenler nasıl bir rejimin geleceğini bilmiyorlardı. Hayırcılar kestirim ediyorlardı.
Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi dedikleri dünyada eşi gibisi olmayan rejimin/sisteminin neye benzediğini referandumdan sonra değil, 2018 yılının 24 Haziran günü Erdoğan Cumhurbaşkanı seçilince öğrendik.
Eline kâğıdı kalemi aldı, rejimi kendine nazaran kurguladı… Dört yıl oldu. Herkes nasıl bir rejim olduğunu, Türkiye’ye ne getirdiği ne götürdüğünü gördü. Yaşayarak öğrendi.
Bu yüzden 2023 seçimi yol ayrımı. Zira herkesin artık fikri var. Herkes sandığa devam mı tamam mı diye gidecek?
Yalnızca ülkeyi kimin yöneteceğine değil rejimin nasıl olacağına da karar vereceğiz. Bu yüzden 2023 sahiden yazgı seçimi.
Çok gergin geçecek. Gerginlik başladı bile. CHP Genel Lideri Kılıçdaroğlu dün Düzce’deydi. Palavra bir haber yüzünden. Trollerin provokasyonu yüzünden. Bir küme saldırmak istedi.
MHP Genel Lideri Bahçeli’nin palavrası küme konuşmasına taşıması da tesirli oldu.
Dedim ya bu seçim çok gergin geçecek.
